Cornelis Vreeswijk

Cornelis Vreeswijk werd in 1937 in IJmuiden geboren als oudste van vier kinderen. Zijn vader, Jacob Cornelis Vreeswijk, had een taxi- en garagebedrijf. In 1950 – Cornelis was toen dertien jaar oud – verhuisde het gezin naar Stockholm in Zweden, waar zijn vader als automonteur ging werken. Het gezin remigreerde in 1961 naar Nederland, maar Cornelis en zijn zuster Ida bleven in Zweden wonen.

Vreeswijk debuteerde in 1964 met Ballader och oförskämdheter ("Ballades en vrijpostigheden"). Zijn grote doorbraak kwam in 1968 met Tio vackra visor och personliga Person ("Tien mooie liederen en persoonlijke Person", een woordspeling op een Zweedse achternaam). Hij nam ook liederen op van Carl Michale Bellmam (1740-1795, een Zweeds dichter) en Evert Taube (1890-1976), zijn directe voorganger als belangrijkste Zweedse troubadour. Vreeswijk was geliefd in Zweden, maar ook omstreden. Een aantal van zijn liedjes mochten niet op de radio gedraaid worden omdat men de teksten aanstootgevend vond. Vreeswijk lag ook meermalen in de clinch met de Zweedse belastingdienst en hij stierf in 1987 berooid.

Ook na zijn dood bleef Vreeswijks oeuvre in Zweden ongekend populair, getuige ook de Cornelis Vreeswijkdag, die jaarlijks in augustus in Stockholm wordt gehouden. Ook zijn sterfdag wordt nog altijd herdacht. In Stockholm (Gamla Stan) is ook het Cornelis Vreeswijk Museum (juni 2011 gesloten). ( ik ben er nog geweest, hier de foto´s ervan)

 Zijn zoon Jack Vreeswijk  , geboren in 1964, is in de voetsporen van zijn vader getreden en vertolkt ook regelmatig diens repertoire.

In 1966 werd Vreeswijk door de  Vara uitgenodigd naar Nederland te komen. Een single van De nozem en de non flopte. Zes jaar later verscheen zijn elpee Cornelis Vreeswijk  1972 die met platina werd bekroond; er werden honderdduizend exemplaren van verkocht. Zijn volgende Nederlandstalige platen hadden echter weinig succes.

In 1973 verscheen zijn elpee I stället för vykort ("In plaats van ansichtkaarten"), waarop hij stelling nam tegen de oorlog in Vietnam . Hij zette in 1978 teksten van Victor Jara op de plaat
In  1974 reikte Prins Adrianus I van carnavalsvereniging de Pintenwippers uit IJmuiden aan Vreeswijk het grootkruis der Pintenwippers uit.

Vreeswijk nam nog een aantal andere Nederlandse platen op, maar die hadden geen commercieel succes. Zijn laatste Nederlandse elpee, Ballades van de gewapende bedelaar, geldt als zijn beste Nederlandse plaat en benadert het niveau dat Vreeswijk in zijn Zweedse werk wist te halen.

Maar toch word er hier veel van zijn werk gezongen, vele hebben het in hun repertoire opgenomen 

Ben blij dat ik er nog geweest ben, ook zo is weer een legende heen


Groetjes Joke 

Kreeg van Willy deze link door met filmpjes over Cornelis Vreeswijk  

Van Renske kreeg ik deze link door over een beeldje in IJmuiden.